Παθήσεις Παραθυρεοειδών Αδένων

Η υπερασβεστιαιμία αποτελεί μια από τις συνέπειες του υπερπαραθυρεοειδισμού, όπου η υπερπαραγωγή παραθορμόνης οδηγεί σε υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα. Το αδένωμα παραθυρεοειδών αδένων είναι ένας καθηλωμένος όγκος που αναπτύσσεται στον παραθυρεοειδή αδένα, ενώ ο καρκίνος των παραθυρεοειδών αδένων είναι μια σπάνια αιτία υπερπαραθυρεοειδισμού, με συμπτώματα που μπορεί να παρομοιάζουν με άλλες παθήσεις, όπως νεφρολιθίαση και οστεοπόρωση. Η διάγνωση και η θεραπεία συνήθως βασίζονται σε κλινικά ευρήματα και απεικονιστικές εξετάσεις, με τη χειρουργική αφαίρεση του όγκου να αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση του καρκίνου.

Διαφορετικές Παθήσεις Παραθυρεοειδών Αδένων

Υπερασβεστιαιμία – Υπερπαραθυρεοειδσμός

Η υπερασβεστιαιμία, η κατάσταση όπου τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα είναι αυξημένα, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές στην υγεία  εάν δεν αντιμετωπιστεί. Τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα ρυθμίζονται από τους παραθυρεοειδείς αδένες και είναι ζωτικής σημασίας για την καλή λειτουργία του νευρικού και του μυοσκελετικού συστήματος, καθώς και της καρδιάς. Οι πιο συχνές αιτίες υπερασβεστιαιμίας περιλαμβάνουν τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό και τον καρκίνο. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ναυτία, εμετούς, δυσκοιλιότητα, μυοσκελετικούς πόνους, κόπωση, και νευρολογικά σημεία όπως λήθαργο και σύγχυση. Η θεραπεία εστιάζει στην ενυδάτωση, τη χορήγηση διουρητικών, διφωσφονικών, καλσιτονίνης, κορτικοστεροειδών και, σε περίπτωση ανάγκης, στην αιμοκάθαρση, με τελικό στόχο την αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας.

Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μια κατάσταση που προκύπτει από την υπερλειτουργία ενός ή περισσότερων από τους παραθυρεοειδείς αδένες, οδηγώντας σε υπερβολική έκκριση παραθορμόνης και άνοδο των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα. Η κατάσταση αυτή είναι πιο συχνή στις γυναίκες και συνήθως εμφανίζεται μετά την ηλικία των 50 ετών. Οι περισσότερες περιπτώσεις οφείλονται σε ένα μονήρες αδένωμα των παραθυρεοειδών, ενώ σπανιότερα μπορεί να οφείλεται σε γενετικά σύνδρομα ή καρκίνο των παραθυρεοειδών. Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές και απεικονιστικές εξετάσεις και η θεραπεία περιλαμβάνει την χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του υπερλειτουργούντα αδένα. Σημαντικό είναι να γίνεται έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία για να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές όπως οστεοπόρωση, νεφρολιθίαση, και νεφρική ανεπάρκεια.

Αδένωμα παραθυρεοειδών αδένων

Το αδένωμα παραθυρεοειδούς είναι συχνά αποτέλεσμα σποραδικών περιστατικών, χωρίς άμεση γενετική αιτιολογία, αλλά μπορεί να συνδέεται με το γενετικό σύνδρομο MEN 1 σε ορισμένες περιπτώσεις. Τα αδενώματα εμφανίζονται κυρίως σε άτομα ηλικίας 50 έως 70 ετών και είναι τρεις φορές πιο συχνά σε γυναίκες από ό,τι σε άνδρες.

Συμπτώματα και Διάγνωση του Αδενώματος Παραθυρεοειδούς

Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν νεφρολιθίαση, οστεοπενία, οστεοπόρωση, δυσκοιλιότητα, ναυτία, πεπτικό έλκος, αρτηριακή υπέρταση, καρδιακές αρρυθμίες, σύγχυση, κόπωση και κατάθλιψη. Η διάγνωση βασίζεται στην ανίχνευση υψηλών επιπέδων παραθορμόνης και ασβεστίου στο αίμα, με χαμηλότερα επίπεδα φωσφόρου.

Θεραπεία του Αδενώματος Παραθυρεοειδούς:

Η βασική θεραπεία για το αδένωμα παραθυρεοειδούς είναι χειρουργική, με την παραθυρεοειδεκτομή να αποτελεί την προτιμώμενη μέθοδο. Η επέμβαση πραγματοποιείται μέσω μικρής τομής, εξασφαλίζοντας την ίαση του ασθενούς με την άμεση πτώση των επιπέδων της παραθορμόνης και την επαναφορά τους στα φυσιολογικά επίπεδα.

Καρκίνος παραθυρεοειδών αδένων

Ο καρκίνος των παραθυρεοειδών αδένων είναι μία σπάνια κατάσταση του ενδοκρινούς συστήματος, όπου αναπτύσσεται κακοήθης όγκος σε έναν ή περισσότερους από τους τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τον θυρεοειδή αδένα και ρυθμίζουν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα μέσω της παραγωγής της παραθορμόνης. Η νόσος χαρακτηρίζεται από υπερβολική παραγωγή παραθορμόνης, οδηγώντας σε υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα. Οι ακριβείς αιτίες του καρκίνου των παραθυρεοειδών παραμένουν κυρίως άγνωστες, και η χειρουργική αφαίρεση του προσβεβλημένου αδένα αποτελεί την κύρια μορφή θεραπείας.

Διάγνωση Καρκίνου Παραθυρεοειδών

Η διάγνωση του καρκίνου των παραθυρεοειδών αδένων βασίζεται κυρίως σε εργαστηριακές εξετάσεις που αποκαλύπτουν υψηλά επίπεδα παραθορμόνης και ασβεστίου στο αίμα. Απεικονιστικές μέθοδοι όπως ο υπέρηχος τραχήλου, η αξονική τομογραφία (CT), και η μαγνητική τομογραφία (MRI) είναι επίσης σημαντικές για τον εντοπισμό του όγκου και την αξιολόγηση της επέκτασής του. Σε περιπτώσεις που χρειάζεται περαιτέρω διευκρίνιση, μπορεί να διενεργηθεί βιοψία με λεπτή βελόνη, αν και αυτή έχει περιορισμένη χρήση λόγω του κινδύνου διασποράς των καρκινικών κυττάρων.

Συμπτώματα Καρκίνου Παραθυρεοειδών

Ο καρκίνος της παραθυρεοειδούς αδένα εμφανίζεται με συμπτώματα που θυμίζουν την υπερλειτουργία του αδένα και τα χαρακτηριστικά ενός κακοήθους όγκου. Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός συνήθως οφείλεται σε αδένωμα του παραθυρεοειδούς ή σε διάχυτη υπερπλασία, αλλά ο καρκίνος του παραθυρεοειδούς είναι σπάνιος ως αιτία. Υπολογίζεται ότι λιγότερο από το 1% των περιπτώσεων υπερπαραθυρεοειδισμού οφείλεται σε καρκίνο. Δεν υπάρχουν μακροχρόνιες σειρές ασθενών στη βιβλιογραφία, καθώς οι περισσότερες περιπτώσεις που καταγράφονται είναι μεμονωμένα περιστατικά.

Τα συμπτώματα του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού που οφείλονται στον καρκίνο του παραθυρεοειδούς είναι παρόμοια με άλλες αιτίες του υπερπαραθυρεοειδισμού και προκαλούνται από την υπερπαραγωγή παραθορμόνης. Συνήθως παρατηρούνται νεφρολιθίαση, νεφρασβέστωση και οστεοπόρωση. Η πίεση στους γύρω ιστούς από τον όγκο επίσης μπορεί να προκαλέσει εμφάνιση μάζας στον τράχηλο ή διογκωμένους λεμφαδένες. Ο καρκίνος επίσης μπορεί να μεταστεί σε άλλα όργανα, όπως οι πνεύμονες.